خانه پوربشیری یا خانه قوس سبزوار

خانه پوربشیری یا خانه قوس سبزوار

موقعیت: خراسان رضوی ، سبزوار

معمار/معماران (اصلی): فرشاد مهدی زاده و هومن طالبی

عکس: محمدحسن اتفاق

به گزارش پایگاه خبری معماری و نما،خانه پوربشیری یا خانه قوس سبزوار شامل طراحی یک آپارتمان چهار طبقه برای یک خانواده ی پنج نفره، در زمینی به مساحت ۳۰۰ متر مربع در شهر سبزوار ایران بود. از ما خواسته شد که یک مجموعه آپارتمان (خانه پوربشیری یا خانه قوس سبزوار) طراحی کنیم؛ چرا که یک واحد مسکونی یک طبقه، برای خانواده ای پنج نفره کافی نبود. مالک پروژه از ما خواست که یک طبقه را در زیر زمین به پارکینگ اختصاص بدهیم و چهار طبقه را نیز روی زمین طراحی کنیم. در حقیقت، آن ها تصمیم داشتند که زندگی خود را در بین چهار آپارتمان تقسیم کنند. نیاز آن ها ساده بود: می خواستند فضایی کافی و مناسب، برای فعالیت های مختلف یک خانواده را در اختیار داشته باشند؛ اما در یک خانه ی چهار طبقه – نه در چهار آپارتمان مجزا! ایده ی اولیه ی آن ها این بود که هر طبقه به یک واحد اختصاص یابد. در واقع، این روتین توسعه در شهر سبزوار است. شاید حتی فکرش را هم نمی کردند که بتوانند فعالیت های خود را به صورت عمودی و در یک مجموعه ی منسجم مانند خانه پوربشیری یا خانه قوس سبزوار، سازمان دهی کنند.

عملکرد (استراتژی طراحی)

سبزوار یک شهر مذهبی کوچک است و در فضاهای عمومی آن، جایی برای فعالیت و سرگرمی تعریف نشده است. می توان گفت که در بین فضاهای عمومی و خصوصی این شهر تفاوت و فاصله ی محسوسی وجود دارد. بنابراین، می توان گفت که فعالیت شهروندان این شهر به داخل خانه هایشان محدود خواهد شد. مساله ی کیفیت، جزو اولویت های فرهنگ توسعه ی مسکونی در این شهر نیست. هر چند که خانه ها، فضاهای اساسی و لازم برای زندگی، نظیر اتاق نشیمن، اتاق خواب و آشپزخانه، را فراهم می کنند؛ اما این سازه ها اغلب تراس یا حیاط ندارند. یا اینکه از حیاط به عنوان فضای پارکینگ استفاده می شود! یکی از اصلی ترین استراتژی های این طرح ، تهیه ی یک فضای داخلی تعاملی برای خانواده بود. با این هدف که آن ها بتوانند اوقات مشترکی را با هم سپری کنند و این، جبرانی باشد برای کمبود فضاهای عمومی در شهر. بنابراین، برنامه ی ساخت آپارتمان های چهار طبقه و جداگانه، جای خود را به بسته ای از فضای زندگی هیبریدی داد؛ فضایی با عملکردهای تعاملی و بسیار جذاب!

جریان

اصلی ترین هدف در جریان سازمان دهی ساختار خانه پوربشیری یا خانه قوس سبزوار، ایجاد یک دسترسی عمودی بود. این هدف از طریق اتصال عملکردها و طبقات به همدیگر محقق شد! به زبان ساده، فضاهایی طراحی شدند که با همدیگر در ارتباط بودند. در نتیجه، راه پله ها در خانه پوربشیری یا خانه قوس سبزوار به یک راهروی عمودی تبدیل شدند؛ و فضاهایی نظیر لابی، گالری، تراس و فضایی مختص به ورزش را در خود جای دادند. حالا دیگر یک خانه ی پدری دوبلکس متولد شده بود. می توان گفت که راه حل طراحان برای تامین دسترسی عمودی، در قامت یک تالار دیدنی عمل کرد و باعث رشد فضاهای مختلف خانه شد.

آدرس دهی

تغییر و رشد فضاهای تعاملی و انتقالی، روش جدیدی را برای توصیف مکان های فیزیکی درون خانه پوربشیری یا خانه قوس سبزوار ایجاد کرد. یکی از ویژگی های مهم معماری سنتی ایران این است که فضاها و مکان ها با رویدادهای مختلف خانوادگی، فعالیت ها و خلاصه، با سناریوهای گوناگون زندگی نام گذاری می شوند. اما حالا دیگر این خانواده واژگان جدیدی را برای فراخوانی و نامگذاری فضاهای مختلف خانه ی خود در اختیار دارند. فرم قوسی شکل و کمانی خانه، احساس آدرس دهی در سطوح مختلف را افزایش می دهد. از طبقه ی دوم دیوارهای دو طرف شروع به جمع شدن می کنند؛ و منحنی و زوایا پدید می آیند. این ویژگی، ارتفاع مختلف بخش های گوناگون خانه خانه پوربشیری یا خانه قوس سبزوار را به شما یادآور می شود. در نهایت، قوس ساختمان خانه پوربشیری یا خانه قوس سبزوار در بالاترین نقطه ی پروژه تکمیل می شود و دوبلکس را می پوشاند! سقف کمانی خانه پوربشیری یا خانه قوس سبزوار، نشان دهنده ی آسمان است دلیلی برای اثبات این که دیگر در این خانه، طبقه ی قابل سکونتی وجود ندارد.

Pourbashiri House / Sabzevar Arc House

Sabzevar, Iran

Principal Architects: Farshad Mehdizadeh , Hooman Talebee

Lead Atchitect: Hamed Samaie

Project Architects: Amir Badiee , Aida Sarboland

Construction Supervisor: Ehsan Miri

Physical Model: Iman Nobakht

Visualization: Naghmeh Kasiri , Nima Shoaie

The brief was to design a four-story apartment for a family of five in a land with area of 300 sqm in the city of Sabzevar, Iran. We were asked to design an apartment series, as one floor was not big enough for a family of five. The owner wanted a parking space in the basement and four apartments above ground. In reality, they wanted to divide their living activities between four apartments. Their requirement was simple: providing enough space for different activities of a family in a house with four floors; but not in four separate units. Their idea was that each floor would be divided by a single house. This is a routine culture of development in Sabzevar. They did not have a perspective that they can grow and organize their activities vertically as a complex.

Functionality (Design Strategy)

Sabzevar is a small religious city with no remarkable public space activities or entertainment. There is a noticeable gap between public and private spaces. So, the activities of people are limited to their houses and private spaces. The culture of residential development does not address quality; homes provide basic living spaces: living room, bedrooms, and kitchen. The structures don’t often have terraces and yards act as parking spaces. One of the main design strategies was to provide internal interactive spaces for the family to increase shared time with the aim of making up for the lack of urban public spaces. So, the programs of the original separate four-floor-apartments were transformed into a pack of hybrid living spaces surrounded and scrambled with interactive and interesting functions.

Circulation

Vertical access became the main target in organizing the whole structure through tying the functions and floors while providing spaces that communicated with each other. Consequently, the staircase was exploded and transformed into a vertical corridor which includes a lobby, gallery, terraces and a sports area, and finally brings you to the duplex of the parent’s house. Therefore, the vertical access acts as a walkway chamber and grows through the various spaces of the house.

Addressing

The variation and growth of the interactive and transitional space, brings a kind of addressing to the house, or a way to describe a physical location of a space within the home. This point is an important feature of traditional Iranian architecture. The spaces and places are named and acquire character by different family events, activities and living scenarios. Now the family has a new vocabulary to call and name different places of the arc house.

The arc form of the complex increases the sense of giving an address in various levels. From the second floor the walls start to shrink, curve, and angle from the sides which represent different heights of the complex. Ultimately the arc is completed at the top of the project and covers the duplex. The arc ceiling represents the sky, indicating that there are no more habitable floors above it.