مصالح مناسب در مسیرهای پرتردد

به گزارش پایگاه خبری معماری و نما، مصالح مناسب در مسیرهای پرتردد: در حال حاضر انواع متفاوتی از مصالح پیاده رو با ویژگی های مختلف وجود دارد. وقتی یک فضای عمومی طراحی می شود، ضرورت دارد که سوالات متناسب برای تعیین مصالح با الزامات و عملکرد آن فضا و انتخاب مصالح مناسب در مسیرهای پرتردد مطرح شود.

در ابتدا از این سوال شروع کنیم که پیاده رو در کجا اجرا خواهد شد؟ آیا سطح مورد نظر به صورت محافظت شده، بدون حفاظ و یا مرطوب خواهد بود؟ ترافیک آن منطقه در چه سطحی خواهد بود؟ سبک، متوسط و یا سنگین؟ کدام دسته از وسایل حمل و نقل یا افراد از آن استفاده خواهند کرد؟ عابران پیاده، دوچرخه سواران، ماشین های حمل و نقل سبک یا سنگین؟ چه عواملی دیگری را باید بر اساس شرایط موجود در نظر گرفت؟ این سوالات، مشخصات دقیق و مفیدی در انتخاب نوع مصالح که اصلی ترین ویژگی آنها مقاومت در برابر فرسایش است، ارائه می دهند. سپس عوامل زیبایی شناسی، عملکردی، اقتصادی و پایداری ممکن است مد نظر قرار بگیرند.

در مناطقی که شاهد جریان شدید ترافیک هستند، به ویژگی های زیر باید توجه شود:

• امنیت، راحتی و دسترسی برای تمام کاربران

• مقاومت در برابر آب و هوا و تغییرات اقلیمی

• سهولت نگه داری و دوام طولانی مدت مصالح مختلف، بستر و شرایط گوناگونی را ایجاد می کنند. پیاده رو با مصالح نرم تر، فضاهای دلپذیر و راحت تری برای تعاملات گاه به گاه افراد یا بازی های کودکان فراهم می کند؛ در حالی که مصالح سخت تر مسیر را برای حرکت روان و سریع تر افراد تسهیل می کنند. بعضی از آن ها با رنگ و بافت و بعضی با طرح های ساده یا مدرن، خود را نشان می دهند. انتخاب صحیح مصالح، نه تنها باعث ارتقای کیفیت شهرنشینی می شود، بلکه باعث ارتباط و مشارکت بیشتر شهروندان نیز می گردد.

در ادامه به مصالحی که در مسیرهای پیاده رو متداول است، می پردازیم: بتن: بتن دوام بالا و مقاومت مکانیکی خوبی دارد و فقط به نگهداری ساده و تمیز کردن مدوام نیازمند است. در مکان های پر ازدحام باید از بتن با کارایی بالا استفاده کرد؛ زیرا بسیار نفوذ ناپذیر است و قابلیت آب رفتگی کمتر و دوام بسیار زیادی دارد.

کاشی چینی: الگوها، رنگ ها و سطوح مقاومتی مختلفی از کاشی های چینی وجود دارد که برای مقاصد مختلف مورد استفاده قرار می گیرند. مزایای فنی کاشی چینی، تخلخل کم و ساختار نسبتاً همگن آن است. در بین انواع مختلف این متریال، مناسب ترین نوع آن “طبیعی” و “غیر لغزنده” هستند که برای مکان های پر ازدحام مناسب اند.

سرامیک: یکی از معیارهایی که برای اندازه گیری و انتخاب کف های سرامیکی استفاده می شود، شاخص PEI است که سرامیک های لعاب دار را بر اساس مقاومت آن ها در برابر حرکت، دسته بندی می کند. به عنوان مثال، یک سرامیک که در رده PEI 1 قرار دارد مقاومت کمتری در برابر ساییدگی دارد و برای مکان هایی مانند اتاق خواب ها و حمام های مسکونی که در آن ها، از دمپایی یا پای برهنه استفاده می شود، مناسب است. در اماکن باز عمومی یا اماکنی که ازدحام جمعیت در آن ها زیاد است بهتر است از درجه PEI5 استفاده شود؛ مانند رستوران ها، مراکز خرید و فرودگاه ها.

چوب: کف های چوبی غالبا در داخل ساختمان استفاده می شوند؛ زیرا محیط های دنج و راحتی را ایجاد می کنند، اما در بیرون از ساختمان هم کاربرد دارند. توجه به کیفیت چوب و اطمینان از این که در برابر آب و هوا مقاومت دارد، اهمیت بسیاری دارد. علاوه بر آن، انجام تعمیرات در راستای نگه داری آن، هر دو سال یک بار ضروری است. در بسیاری از موارد، از چوب یکپارچه در قالب عرشه و بدون نیاز به زیرسازی استفاده می شود. با این حال، عرشه های PVC با قیمت کمتر و نگه داری آسان تر، مزایای ظاهری شبیه چوب ارائه می دهند.

سنگ های طبیعی: سنگ ها به طور طبیعی مقاومت زیادی دارند، اما زمانی که به عنوان مسیر پیاده رو به کار می روند ضروری است که از سنگ های بسیار سخت تری برای سطوح استفاده شود. این کار باعث ایمنی بیشتر استفاده کنندگان و جلوگیری از لغزش آن ها می شود. آن ها معمولاً به راحتی با صابون و آب تمیز می شوند و به نگهداری خاصی نیاز ندارند.

• سنگ میراسما (Miracema Stone): دارای سطح غیرلغزنده است و در رنگ های مختلف وجود دارد و کاربرد فراوانی در قالب موزائیک دارد.

• سنگ زهکشی (Draining Stones): در مناطق بارانی بسیار موثر است. سطح غیر لغزنده و غیر حرارتی دارند؛ یعنی گرما را آزاد یا جذب نمی کنند و مانع جمع شدن آب می شوند.

• سنگ آهک: سنگ طبیعی که در گذشته در پیاده روهای سنتی پرتغال استفاده می شد. این سنگ مقرون به صرفه است و در رنگ های مختلفی یافت می شود.

• سنگ بازالت: این متریال، غیر لغزنده است و مقاومت و دوام بالایی دارد. با توجه به مشخصات آن بسیار مقرون به صرفه است.

• سنگ گرانیت: در برابر ازدحام افراد و وسایل نقلیه، بسیار مقاوم است و در قطعات مربع یا مستطیل یا قالب های سفارشی تولید می شود. بزرگترین نقطه ضعف آن این است که دمای محیط را جذب می کند به طوری که در زمستان بسیار سرد و در تابستان بسیار گرم می شود.

تکنولوژی در این راستا چه کمکی به ما می کند؟

در صورت وجود منابع مورد نیاز، طراحان باید استفاده از راه حل های تکنولوژی را فراتر از مسئله زیبایی شناسی و عملکردی قرار دهند. همچنین مشکلات کنونی مانند بحران آب و هوا باید به حداقل برسد. به عنوان مثال کاشی هایی وجود دارند که قدم های عابران پیاده را به انرژی تبدیل می کنند.

آب باران را از مسیرهای پیاده رو جمع می کنند و آن ها را به سمت گیاهان یا حوضچه های آب هدایت می کنند. پیاده روهای گرم با تشعشع و بازتاب گرما به محیط، باعث گرم تر شدن سطح شهر می شوند. انتخاب رنگ های روشن، ساده ترین راه برای جلوگیری از این مسئله است.مصالح مناسب در مسیرهای پرتردد

اما اگر این راه حل عملی نباشد؛ مانند جاده های سنگ فرش شده یا بزرگ راه ها، می توان از گزینه های دیگری نیز استفاده کرد. سنگ فرش هایی که معمولا سطح سردتری دارند به عنوان بازتاب کنندۀ خورشیدی عمل می کنند و دمای آن ها پایین تر از پیاده روهای معمولی است. فناوری ساخت آن ها از این نظر جالب است که با همان مصالح متداولی نظیر سیمان، که در تولید پیاده رو های معمولی کاربرد دارند، ساخته می شوند.

در نهایت می توان برای افزایش سطح بازتابش پیاده رو ها از چسب های مخصوص استفاده کرد؛ زیرا سطحی که به عنوان بازتاب خورشیدی عمل می کند، باعث افزایش آسیب پذیری کف می شود. این روش مانع جمع شدن گرما و باقی ماندن آن در اطراف پیاده رو می شود.

منبع: آرک دیلی