به گزارش پایگاه خبری معماری و نما،ویلا درویش آباد یک دیالوگ فضایی بین معماری سنتی ایران و جنبه های معماری مدرن می باشد. این پروژه یک فضای معماری را از طریق ترکیب بندی اصول معماری مدرن با معماری سنتی ایرانی خلق می کند.
ویلا درویش آباد
موقعیت: مازندران، سرخرود، درویش آباد
معمار: پویا خزائلی پارسا
کارفرما: نسترن شهبازی
سال آغاز پروژه: ۱۳۸۸ شمسی
سال پایان پروژه: ۱۳۸۹ شمسی
مساحت زمین: ۴۰۰ متر مربع
مساحت ساخته شده: ۲۴۰ مترمربع
سازه: پیمان خزری
اجرا: محمد بختیاری ، حسین خزائلی پارسا ، علیرضا ساجدی
عکس: محسن جزایری
پروژه ویلا درویش آباد یک دیالوگ فضایی بین معماری سنتی ایران و جنبه های معماری مدرن می باشد. این پروژه یک فضای معماری را از طریق ترکیب بندی اصول معماری مدرن با معماری سنتی ایرانی خلق می کند. نمودار نشان می دهد چگونه این ترکیب بندی در یک مسیر منسجم رخ داده است تا فضای جدیدی را بسازد که دارای کیفیت نو و متفاوتی از آنچه ساخته شده است را دارا باشد.
اما در دانشنامه هنر معماری نیز پیرامون پروژه ویلا درویش آباد از پویا خزائلی پارسا این چنین آمده است:
در توضیح ویلای شهرک دریاچه، مسئله ای را مطرح کردم که کاملا به صورتی غیرقابل پیشبینی در پروژه اتفاق افتاد! به طور مشخص هر چند در ویلای شهرک دریاچه، آغاز طرح بر مبنای الگوهای معماری ایرانی قرار نداشت، اما نتیجه کار پروژه ای بود با ردپایی از الگوی حیاط مرکزی در خانه های ایرانی که در ترکیبی با مفاهیم ریشه های معماری مدرن قرار گرفته بود.
شاید علت این امر تمرکز من بر چنین موضوعی در اغلب پروژه هایی بود که قبل از این پروژه بر روی آنها کار می کردم؛ همانند پروژه سفارت ایران در ونزوئلا که در دفتر بهرام شیردل بر طراحی آن متمرکز بودم و در هنگام طرح ویلای دریاچه گویی این مسئله به صورت ناخودآگاه در طرح بروز کرده بود! اما حقیقت امر که در نهایت با حضور در فضای ویلای دریاچه آشکار می شود به امر دیگری تاکید می کند. فضای ویلای شهرک دریاچه برخلاف تمام این ها و ارتباطی که می توان میان آن و الگوهای گذشته در معماری ایران یافت، فضایی کاملا مدرنیستی است! و این مسئله ای است که با حضور در فضای پروژه ویلا درویش آباد ساخته شده و با حس خود در می یابید.
اما من همواره بدنبال فضایی با حس ناب و جدید که از کیفیت های فضایی معماری ایرانی سرچشمه گرفته باشد، بودم. این چنین بود که در شروع طراحی ویلای درویش آباد از همان ابتدا به سراغ یکی از ناب ترین مسائل معماری ایرانی یعنی حضور فضای منفی رفتم. هدف من در طرح این ویلا به صورت مستقیم، در ارتباط قرار دادن این کیفیت حضور فضای منفی در معماری ایرانی با اصول معماری مدرن بود. هدفی که با ساخت ماکت های زیادی آن را جستجو کردم. همانند سایر طرح های خود، بخشی از این هدف را به صورت حسی و بخشی را با پیگیری ایده به صورت دیاگرامی مشخص و هر دو بخش را به صورت هم زمان با ساخت ماکت های متعدد مورد آزمایش قرار دادم تا روزی که مقاله ای را برای کارگاه معماری آقاخان در استانبول تهیه کردم.
مقاله ای که در آن با ترسیم دیاگرامی توضیح می دادم که چطور باید یک ساختار دارای کیفیت فضایی معماری ایرانی را با مفاهیم معماری مدرن ترکیب کرد تا طرحی جدید و خلاقانه شکل گیرد. در هنگام ارائه این دیاگرام که ابتدا ربطی به ویلای درویش آباد نداشت، ساخت پروژه ویلا درویش آباد آغاز شده بود و خاک برداری زمین برای احداث فونداسیون به اتمام رسیده بود. در همین زمان بود که متوجه شدم این دیاگرام به صورتی بسیار پخته تر از دیاگرام های سابق که طرح پروژه بر اساس آن شکل گرفته بود، مسئله را بیان می کند و اینجا بود که پروژه را با تغییراتی بر مبنای این دیاگرام مجددا طراحی کردم و بدین ترتیب طرح پروژه درست در هنگام شروع ساخت تغییر کرد.
شاید بتوانم بگویم که (طرح) ویلا درویش آباد مثل یک جنین، مراحل تکامل خود را طی کرد، مراحلی که در تمام مدت ساخت پروژه نیز ادامه داشت. یکی دیگر از این تغییرات که با هدف پیوند زدن عناصر داخلی بنا با سازه صورت گرفت تغییر زاویه این عناصر (عموما درب ها و دیوار‌ها) به میزان ۴۵ درجه بود که آن ها را دقیقا در جهت تیرهای سقف که در بنا به صورت اکسپوز حضور داشتند، قرار می داد.
تجربه حاصل از ساخت این پروژه، تجربه ای بسیار ارزنده بود، چرا که امروز وقتی در این بنا قرار می گیرم تاثیر (حسی) متفاوت این فضا را تجربه می کنم. تجربه ای که از جنس تجربه کیفیت فضای ایرانی یاد شده در تغییری است که از ترکیب آن با مسئله آزادی فضا (در معماری مدرن) تولید می شود. می دانم که این توضیحات تنها هنگامی به طور کامل قابل درک هستند که با حضور در فضا به صورت مستقیم بتوان آنها را حس کرد.
در این پروژه برای من چیزی از دست رفته از فرهنگ گذشته ما در پیوند با زندگی امروز زنده گردید و نقطه امیدی شد برای تعریف رمز و رازهایی که امروز از دست می روند. پلی برای تعریف ارتباطی دوباره میان عناصر طبیعی و فضای معماری.
