طرح پیشنهادی سروش عاملی، شراره فریادی، لعیا رفیعانژاد و سروش عطارزاده برای مسابقه بین‌المللی آسمان‌خراش ایولو ۲۰۲۰ توانست جایگاه یکی از طرح‌های تقدیرشده داوران این مسابقه را به خود اختصاص دهد.
به گزارش پایگاه خبری معماری و نما ؛ طرح پیشنهادی سروش عاملی، شراره فریادی، لعیا رفیعانژاد و سروش عطارزاده برای مسابقه بین‌المللی آسمان‌خراش ایولو ۲۰۲۰ توانست جایگاه یکی از طرح‌های تقدیرشده داوران این مسابقه را به خود اختصاص دهد. در این مسابقه، ۴۷۳ پروژه شرکت کرده بودند که بر اساس نظر داوران، ۳ طرح به عنوان برنده انتخاب شدند و ۲۲ طرح مورد تقدیر قرار گرفتند.
مسابقه آسمان‌خراش ایولو که از سال ۲۰۰۶، همه‌ساله توسط مجله eVolo برگزار می‌شود، در پی شناسایی ایده‌های رویاپردازانه‌ای است که از طریق کاربرد نوآورانه تکنولوژی، مصالح، زیبایی‌شناسی، برنامه‌‌ها، و سازمان‌دهی‌های فضایی، درک ما از معماری عمودی و رابطه آن با طبیعت و محیط‌های انسان‌ساخت را به چالش می‌کشند.
آسمان‌خراش Mudtrapper ( آسمان‌خراش ایولو ۲۰۲۰عنوان طرح پیشنهادی جوانان موفق ایرانی برای مسابقه امسال آسمان‌خراش ایولو است که در ادامه، توضیحات آن را از زبان طراحان پروژه می‌خوانید:
در دهه‌های اخیر و با تغییرات اقلیمی بزرگ‌مقیاس، شاهد بروز و ظهور رخدادهای فاجعه‌بار و حوادث تلخ در سرتاسر جهان بوده‌ایم. مسئولیت اجتماعی ما (به عنوان معمار)، توجه به این قبیل حوادث، و تلاش در جهت بهبود شرایط زندگی بشر و سایر موجودات، و از همه مهم‌تر، طبیعت است. با افزایش دمای کره زمین و مشکلات ناشی از آن، یکی از مخاطرات تهدیدکننده جهان، بروز سیل در نقاط مختلفی است که حتی پیشینه تجربه چنین مسائلی را نداشته‌اند. بنابراین پیش‌بینی پلتفرمی برای مواجهه با شرایط حساس و قابلیت بهره‌بری از آن به صورت یونیورسال، به دغدغه اصلی ما تبدیل شد،
پلتفرمی که بتواند در هنگام سیل، علاوه بر کاهش سرعت آن، نه تنها جان انسان و حیوانات را از خطر مرگ محافظت کند، بلکه بتواند همزمان از پتانسیل نیروی آب و گل‌ولای همراه آن، در جهت تولید انرژی و متریال استفاده کند. این پلتفرم می‌تواند نیرویی را که غالبا مخرب و مضر است، با فرایندی نه چندان پیچیده، تبدیل به موقعیتی مناسب برای بهره‌برداری انسان کند.
مسئله مهم برای ما، نشان‌دادن پتانسیل‌های موجود در اتفاقات طبیعی است که با اتخاذ نحوه مواجهه صحیح، می‌توانند زاینده و مولد باشند. تجربه بشری همواره نشان داده است که تقابل و مواجهه خصمانه با نیروهای طبیعی، جز اندوه و افسوس، هیچ حاصلی برای بشر نداشته است. انسان در مقابل نیروهای طبیعت و بلایای حاصل از آن می‌تواند با همراه‌شدن و بهره‌وری از امکانات و پتانسیل موجود در آنها، ضمن کاهش خسارات، گامی هر چند کوچک به سمت تسلط بر نیروهای طبیعت بردارد.
در این طرح، با قراردادن پلتفرمی در مقابل جریانات شدید سیلاب، سعی می‌شود عناصر مخرب این جریانات (گل‌ولای و سرعت بالای آب) کنترل شود. طی یک سیستم حرکتی که انرژی خود را از نیروی موجود در سیلاب می‌گیرد، با جداسازهای چندمرحله‌ای، ابتدا سنگ‌های درشت‌دانه، حیوانات و آبزیان گرفتار در سیل نجات پیدا می‌کنند، و سپس گل‌ولای موجود در سیلاب توسط گوی‌های تصفیه جمع‌آوری و وارد مرحله ذخیره‌سازی می‌شود که این گل‌ولای می‌تواند مجددا به عنوان متریال قابل استفاده فرآوری شود. با عبور سیلاب از این پلتفرم، علی‌رغم جداشدن موارد مذکور، سرعت بالای آب نیز کاهش پیدا می‌کند و با خطر تخریب بسیار کمتر، به طی مسیر خود می‌پردازد.
